WHAT IS KERATOCONUS?

Keratoconus (from Greek: kerato- horn, cornea; and konos cone), is a degenerative disorder of the eye in which structural changes within the cornea cause it to thin and change to a more conical shape than its normal gradual curve.

Keratoconus is not a blinding disease in the truest sense of the word. The earliest signs of keratoconus are usually blurred vision and  frequent changes in eye glasses prescription, or  vision that cannot be corrected with glasses at all. Keratoconus requires a diagnosis from a competent eye doctor or opthamologist or Consultant trained not only in recognising the symptoms of KC but also observing the signs of keratoconus through direct measurement as well as inspection of the cornea at a microscopic level using a slit lamp. Topographies and pachmetry tests are also used.

The classic signs of keratoconus that the doctor will see when examining your eyes include:

• Corneal thinning
• Fleischer’s ring (an iron colored ring surrounding the cone)
• Vogt’s striae (stress lines caused by corneal thinning)
• scarring at the apex of the cone

The doctor will also measure the curvature of the cornea. This is done by:

• Keratometry:  an instrument that shines a pattern of light onto the cornea. The shape of the reflection of the pattern tells the doctor how the eye is curved.
• Corneal topography: a computerised instrument that make three-dimensional “maps” of the cornea

Tiny fibres of protein in the eye called collagen help keep the cornea in place and keep it from bulging out. When these fibres become weak, they cannot hold the shape of the cornea which becomes more cone shaped over time.  New research suggests the weakening of the corneal tissue that leads to keratoconus may be due to an imbalance of enzymes within the cornea. This imbalance makes the cornea more susceptible to oxidative damage from compounds called free radicals, causing it to weaken and bulge forward. Risk factors for oxidative damage and weakening of the cornea include a genetic predisposition, explaining why keratoconus often affects more than one member of the same family. The exact cause of keratoconus is uncertain, but has been associated with detrimental enzyme activity within the cornea. A genetic link seems likely, as the incidence rate is greater if a family member has been diagnosed.

Keratoconus also is associated with overexposure to ultraviolet rays from the sun, excessive eye rubbing, a history of poorly fitted contact lenses and chronic eye irritation from allergies. Other research suggests a hormonal link may exist. The condition happens more often in people with certain medical problems, including certain allergic conditions. It’s possible the condition could be related to chronic eye rubbing. Most often, though, there is no eye injury or disease that can explain why the eye starts to change.

Keratoconus can cause severe distortion of vision, with multiple images (ghosting), streaking and sensitivity to light (halos).

It is often diagnosed in the patient’s teenage years and gets worse in the twenties and thirties. As keratoconus is bilateral in over 95% of cases, affecting both eyes, the deterioration in vision can affect the patient’s ability to drive or read normal print, operate machinery, computers and so on. In most cases, corrective contact lenses are effective enough to allow the you to continue to drive legally and likewise function normally, which includes continuing to work, play sports and live a normal life.

Further progression of the disease may require surgery including intrastromal corneal ring segments (Intacs, ferrara rings), corneal collagen cross-linking (CXL, C3R) or corneal transplantation/ corneal graft. However, despite the disease’s unpredictable course, keratoconus can often be successfully managed with little or no impairment to the patient’s quality of life.

Keratoconus affects around one person in 500, and is more prevalent in black and Asian communities, and people with Down’s Syndrome often have keratoconus. Keratoconus has also been linked to several other eye diseases, including retinitis pigmentosa, retinopathy of prematurity and vernal keratoconjunctivitis, as well as systemic diseases such as Leber’s congenital amaurosis, Ehlers-Danlos syndrome, and osteogenesis imperfecta.

There also seems to be a higher prevalence of keratoconus in those with autism and Aspergers. This can make wearing lenses and getting the right treatment options a little harder.

Laser vision correction surgery such as LASIK– can be dangerous for people with Keratoconus. Anyone with even a small degree of keratoconus should not have LASIK surgery. Very often people are diagnosed with KC when they go to find out about having LASIK. Some people with thin or weak cornea have LASIK and then develop corneal ecstasia which presents like keratoconus and can be treated in the same way.

Keratoconus can be tricky to live with but with the right treatment you can live a normal life, even if you have to adapt some things as you go. It should not rule your life. Read positive real life experiences about living with keratoconus from people from all over the world, and gain insight into this condition, You are not alone.

SOURCE:

Απαραίτητη μία πράσινη σαλάτα την ημέρα για την υγεία των ματιών

Πηγή


Αν θέλετε να έχετε γερή όραση μέχρι τα βαθιά σας γηρατειά, φροντίστε να τρώτε μία μερίδα σκουροπράσινα, φυλλώδη λαχανικά την ημέρα, συνιστούν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ.

Σε μελέτη που πραγματοποίησαν ανακάλυψαν ότι όσοι τρώνε καθημερινά ενάμιση φλιτζάνι πράσινη σαλάτα, έχουν έως και 30% λιγότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν γλαύκωμα.

Το γλαύκωμα είναι μία πολύ συχνή οφθαλμοπάθεια που χαρακτηρίζεται από αύξηση της πίεσης στο εσωτερικό του ματιού και σταδιακή καταστροφή του οπτικού νεύρου, η οποία μπορεί τελικά να κοστίσει την όραση.

Η νέα μελέτη, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «JAMA Ophthalmology», βασίσθηκε στην ανάλυση στοιχείων από 104.987 άνδρες και γυναίκες, ηλικίας 40 ετών και άνω, οι οποίοι υποβάλλονταν τακτικά σε οφθαλμολογικές εξετάσεις και ανά τετραετία συμπλήρωναν λεπτομερή ερωτηματολόγια διατροφής.

Στη διάρκεια 25 ετών παρακολούθησης, καταγράφηκαν 1.483 κρούσματα γλαυκώματος.

Οι ερευνητές εξέτασαν την διατροφή τους σε συνάρτηση με τη νόσο, καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως όσοι έτρωγαν κατά μέσον όρο 1,5 φλιτζάνι πράσινα λαχανικά κάθε μέρα ήσαν σημαντικά προστατευμένοι από τη νόσο, σε σύγκριση με όσους έτρωγαν ένα φλιτζάνι κάθε τρεις μέρες ή σπανιότερα.

«Η μελέτη μας έδειξε ότι η καθημερινή κατανάλωση πράσινων λαχανικών μειώνει κατά 20-30% τον κίνδυνο αναπτύξεως του γλαυκώματος», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Τζάε Χ. Κανγκ, αναπληρωτής καθηγητής Επιδημιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ.

«Αυτό πιστεύουμε ότι οφείλεται σε μία ομάδα συστατικών των λαχανικών που λέγονται νιτρικά άλατα και τα οποία μετατρέπονται στον οργανισμό σε νιτρικό οξείδιο - μία ουσία απαραίτητη για την καλή αιμάτωση και επομένως για την υγεία του οπτικού νεύρου».

Προγενέστερες μελέτες έχουν δείξει ότι οι πάσχοντες από γλαύκωμα συχνά έχουν διαταραγμένη παραγωγή νιτρικού οξειδίου στα μάτια τους, επομένως «η αύξηση της κατανάλωσης πράσινης σαλάτας ίσως είναι κάτι που έχει κλινική εφαρμογή», σχολίασε ο δρ Ραούλ Πάντιτ, αναπληρωτής καθηγητής Οφθαλμολογίας στο Ιατρικό Κολέγιο Weill Cornell της πόλης της Νέας Υόρκης.

ΠΗΓΉ

Η διατροφή που προστατεύει από το γλαύκωμα.

Το γλαύκωμα είναι η μία από τις δύο παθήσεις των ματιών που μπορεί να οδηγήσει σταδιακά σε τύφλωση (η άλλη είναι ο καταρράκτης).

Οι βλάβες που προκαλεί μάλιστα είναι μη αναστρέψιμες. Οι ερευνητές ανακάλυψαν τη διατροφή που μπορεί να αποτελέσει την καλύτερη ασπίδα απέναντι στην προοδευτική απώλεια της όρασης.

Οι ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ, με επικεφαλής την επίκουρη καθηγήτρια Ιατρικής στο Νοσοκομείο «Brigham and Women's», Τζαε Κανγκ, έθεσαν υπό ιατρική παρακολούθηση σχεδόν 64.000 άτομα που είχαν λάβει μέρος στη μελέτη Nurses' Health Study, από το 1984 έως το 2012, και περισσότερους από 41.000 συμμετέχοντες από τη μελέτη Health Professionals Follow-up Study, από το 1986 έως το 2014.

Όλοι ήταν άνω των 40 ετών, κανείς δεν είχε γλαύκωμα στην αρχή της μελέτης και ελέγχονταν ανά διετία για τυχόν οφθαλμικά προβλήματα.

Κατά τη διάρκεια των 25 ετών που βρίσκονταν υπό παρακολούθηση, 1.500 συμμετέχοντες εκδήλωσαν γλαύκωμα. Οι ερευνητές συσχέτισαν την πάθηση με την κατανάλωση των λαχανικών σ’ αυτά τα άτομα.

Οι ασθενείς χωρίστηκαν σε πέντε ομάδες ανάλογα με την κατανάλωση πράσινων φυλλωδών λαχανικών. Όσοι έτρωγαν πολλά, υπολογίστηκε ότι κατανάλωναν από 1,5 μερίδες ημερησίως, ενώ όσοι έτρωγαν ελάχιστα πράσινα φυλλώδη λαχανικά, κατανάλωναν περίπου μια μερίδα ανά τρεις ημέρες.

Αναλύοντας τη θετική επίδραση της συγκεκριμένης οικογένειας λαχανικών στην όραση, οι ερευνητές εξηγούν ότι «στην περίπτωση του γλαυκώματος είναι γνωστό ότι υπάρχει εξασθενημένη αιματική ροή προς το οπτικό νεύρο. Ένας σημαντικός παράγοντας που ρυθμίζει τη ροή του αίματος στα μάτια είναι το νιτρικό οξείδιο. Τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά περιέχουν νιτρικά άλατα, τα οποία είναι πρόδρομοι του νιτρικού οξειδίου. Όταν λοιπόν τρώμε πολλά πράσινα φυλλώδη λαχανικά έχουμε μεγαλύτερα επίπεδα νιτρικού οξειδίου στον οργανισμό μας».

Το συμπέρασμα της έρευνας είναι ότι η καθημερινή κατανάλωση πράσινων φυλλωδών λαχανικών μειώνει κατά 20% ή και περισσότερο τον κίνδυνο γλαυκώματος.

Πηγή: 

Παιδικός καρκίνος, απώλεια όρασης και κίνδυνος νέων παθήσεων.

Ο καρκίνος και η απώλεια όρασης μπορούν να έχουν βαθιά επίδραση στη ζωή. Στην περίπτωση παιδιών που επιζούν μετά από καρκίνο και επηρεάζεται η όρασή τους, ερευνητές δυο μελετών ανακάλυψαν ότι έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο επιπλοκών στην υγεία, περιλαμβανομένης νέας εμφάνισης καρκίνου.

Στην περίπτωση του καρκίνου στον εγκέφαλο και του ρετινοβλαστώματος παρατηρήθηκαν επιδράσεις κατά τη διάρκεια της ζωής των συμμετεχόντων. Οι ερευνητές έδειξαν, ωστόσο, ότι το αν ο καρκίνος επηρεάζει ένα ή τα δυο μάτια και η επιλογή της αγωγής μετατοπίζουν τον παράγοντα κινδύνου για έναν ασθενή.

Ερευνητές του Memorial Sloan Kettering Cancer Center επέλεξαν 470 ενήλικες επιζώντες από ρετινοβλάστωμα που διαγνώστηκαν μεταξύ 1932 και 1994 και παρακολουθήθηκαν για 42 χρόνια, κατά μέσον όρο, μετά την αγωγή. Οι ασθενείς, στη συνέχεια, συγκρίθηκαν με 2.377 ανθρώπους που δεν είχαν καρκίνο και ήταν παρόμοιας ηλικίας, φύλου και φυλής.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Cancer και έδειξε ότι οι επιζώντες είχαν αυξημένο κίνδυνο ιατρικών προβλημάτων, όπως δευτεροπαθείς όγκους.

Οι επιζώντες από το ρετινοβλάστωμα είχαν τουλάχιστον 86,6% κίνδυνο να εμφανίσουν τουλάχιστον μια πάθηση και 71,7% να εμφανίσουν σοβαρή απειλητική νόσο. Ο υψηλότερος κίνδυνος φάνηκε να ισχύει για όλους τους επιζώντες, αν και όσοι είχαν καρκίνο στα δυο μάτια εμφάνιζαν αυξημένο κίνδυνο για οποιαδήποτε νόσο, περιλαμβανομένου του καρκίνου.

Στη δεύτερη έρευνα, που πραγματοποιήθηκε στο Case Western Reserve University και επίσης δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Cancer, ερευνητές ανέλυσαν ιατρικά αρχεία 1.233 ανθρώπων που επέζησαν από καρκίνο στον εγκέφαλο και επίσης έλαβαν μέρος στη μελέτη Childhood Cancer Survivor Study.

Μεταξύ των επιζώντων, ποσοστό 22,5% είχαν οφθαλμική βλάβη και ήταν πιο πιθανό να μην έχουν παντρευτεί, να είναι άνεργοι ή να ζουν με φροντιστή.

Οι ερευνητές των δυο μελετών δήλωσαν ότι τα αποτελέσματα θα πρέπει να βοηθήσουν τους γιατρούς στην αντιμετώπιση του καρκίνου και στο σχεδιασμό της μελλοντικής επιτήρησης πιθανών επιπλοκών.

ΠΗΓΉ:

Εγκεφαλικό εμφύτευμα χαρίζει σε ποντίκια υπέρυθρη όραση.

Ίσως μια μέρα θα μπορούμε να βλέπουμε καθαρά ακόμα και στο πιο πυκνό σκοτάδι: ένα σύστημα που συνδέει τον εγκέφαλο με οπτικούς αισθητήρες χάρισε σε ποντίκια υπέρυθρη όραση.

Το πείραμα, ανέφεραν οι ερευνητές στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Νευροεπιστήμης, δείχνει ότι ο εγκέφαλος είναι πιο εύπλαστος από ό,τι φανταζόμασταν κάποτε, και μάλιστα μπορεί να αξιοποιεί νέες, εντελώς άγνωστες πηγές αισθητικών ερεθισμάτων.

Όπως αναφέρει η απεσταλμένη του περιοδικού Science στο συνέδριο, ο διάσημος ερευνητής Μιγκέλ Νικολέλις του Πανεπιστημίου Duke στη Νότιο Καρολίνα εμφύτευσε τέσσερα ηλεκτρόδια στον οπτικό φλοιό των πειραματοζώων. Τα ηλεκτρόδια μετέφεραν σήματα από ισάριθμους υπέρυθρους αισθητήρες, οι οποίοι κάλυπταν το περιβάλλον σε γωνία 360 ημερών.

Μέσα σε διάστημα μόλις μίας μέρας, τα ποντίκια είχαν μάθει πώς να ακολουθούν λάμψεις υπέρυθρης ακτινοβολίας για να φτάσουν σε ένα μπολ με νερό -ισχυρή ένδειξη πως έβλεπαν το υπέρυθρο φως.

Η υπέρυθρη ακτινοβολία, λίγο έξω από τις ικανότητες των ανθρώπινων ματιών, αντιστοιχεί χονδρικά στην εκπομπή θερμότητας, γι΄αυτό και χρησιμοποιείται στις θερμικές κάμερες νυχτερινής όρασης. Ελάχιστα ζώα, όπως κάποια φίδια, μπορούν να βλέπουν το υπέρυθρο φως, κυρίως για να αντιλαμβάνονται από μακριά τη θερμότητα της λείας τους.

Πριν αρχίσει να πειραματίζεται με την αίσθηση της όρασης, η ομάδα του Δρ Νικολέλις είχε μάλιστα καταφέρει να δώσει στα πειραματόζωα υπέρυθρη αφή -σε αυτή την περίπτωση τα ηλεκτρόδια είχαν εμφυτευτεί σε μια περιοχή του σωματοαισθητικού φλοιού. Τα πειραματόζωα μπορούσαν έτσι να αντιλαμβάνονται το υπέρυθρο φως με τα μουστάκια τους.

Στο απώτερο μέλλον, λένε οι ερευνητές, παρόμοιες τεχνικές θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για την αποκατάσταση της όρασης, ή ακόμα και σε συσκευές που ενισχύουν τις ανθρώπινες αισθήσεις.

Η σημασία της μελέτης όμως έγκειται κυρίως στο γεγονός ότι ο εγκέφαλος μπορεί να δημιουργεί νέα νευρικά κυκλώματα για να αντιλαμβάνεται και να επεξεργάζεται νέα αισθητικά ερεθίσματα.

«Ο εγκέφαλος είναι πάντα διψασμένος για νέες πηγές πληροφορίας, όμως το γεγονός ότι μπορεί να απορροφά αυτό το νέο, τελείως ξένο είδος πληροφοριών τόσο γρήγορα είναι πραγματικά συναρπαστικό για το πεδίο της νευροπροσθετικής» σχολίασε ο Έρικ Τόμσον, μεταδιδακτορικός συνεργάτης του Νικολέλις.

Ο Νικολέλις έχει κι άλλες παρόμοιες επιτυχίες στο ενεργητικό του. Μεταξύ άλλων έχει δημιουργήσει ρομποτικούς βραχίονες που κινούνται με τη δύναμη της σκέψης, και έχει καταφέρει να συνδέσει τους εγκεφάλους ζωντανών πειραματόζωων.

ΠΗΓΉ:

Πότε γίνεται αντιληπτή η αμβλυωπία στα παιδιά; ...

Αμβλυωπία είναι η ελαττωμένη οπτική οξύτητα του ενός ή και των δύο ματιών και αναφέρεται συχνά ως «τεμπέλικο» μάτι. Εκτιμάται ότι επηρεάζει το 1-5% του πληθυσμού ενώ στα παιδιά εμφανίζεται από τη βρεφική ως την ηλικία των 7-8 ετών.

H αμβλυωπία αναπτύσσεται όταν για κάποιο λόγο (π.χ.στραβισμός) το ένα μάτι δεν βλέπει καλά και ο εγκέφαλος δίνει εντολή να λειτουργεί αποκλειστικά το άλλο. Έτσι, το μάτι που δεν χρησιμοποιείται δεν γυμνάζεται και η όραση γίνεται όλο και πιο αδύναμη.

Όσο πιο μικρό είναι το παιδί όταν διαγνωσθεί η αμβλυωπία τόσο μεγαλύτερη όραση αποκτά. Ωστόσο, επειδή το παιδί όταν είναι μικρό δεν παραπονιέται ότι δεν βλέπει, θα πρέπει οι γονείς να προνοήσουν για την προληπτική οφθαλμολογική εξέταση (3-5 ετών). Όταν υπάρχει στραβισμός, τα δύο μάτια του παιδιού δεν εστιάζουν στο ίδιο σημείο και είναι άμεσα αντιληπτός.

H αμβλυωπία χρειάζεται να αντιμετωπιστεί όσο το δυνατό συντομότερα, αφού, αν παραταθεί μετά τα 6 χρόνια, το μάτι κινδυνεύει να αδρανοποιηθεί οριστικά. Για να δυναμώσει το «τεμπέλικο» μάτι και να το αναγκάσει να δραστηριοποιηθεί, ο οφθαλμίατρος θα καλύψει το υγιές μάτι.

Aυτό μπορεί να διαρκέσει για μερικές εβδομάδες ή και μήνες, ανάλογα με την ανταπόκριση του ματιού.

Σε νεαρά παιδάκια η βελτίωση είναι ταχύτατη, θα πρέπει όμως το παιδί να παρακολουθείται συχνά μέχρι την ηλικία των 8 ετών για την αποφυγή υποτροπής .

Πηγή: 

Τα παιδικά μάτια και τα… μάτια σας.

Η καλή όραση είναι βασική προϋπόθεση για την σωματική και πνευματική ανάπτυξη των παιδιών

Στην εποχή της εικόνας, τα μάτια είναι το κατεξοχήν μέσο επικοινωνίας με τον κόσμο γύρω μας, γι’ αυτό και χρειάζονται τη φροντίδα μας – είναι ενδεικτικό ότι το 85% των πληροφοριών που προσλαμβάνει ο εγκέφαλός μας από το εξωτερικό περιβάλλον, είναι εικόνες. Η σημασία της καλής όρασης μεγιστοποιείται όταν αναφερόμαστε σε παιδιά. Η καλή όραση είναι βασική προϋπόθεση για την σωματική και πνευματική ανάπτυξης τους. Γι αυτό και ο έλεγχος της όρασης πρέπει να γίνεται αμέσως μετά τη γέννηση και να συνεχίζεται σε τακτά χρονικά διαστήματα στη ζωή τους. Ο ειδικός, χειρουργός οφθαλμίατρος-παιδοφθαλμίατρος κ. Σταμάτης Γκατζώνης, εξηγεί στο protothema.gr πώς αναπτύσσεται η όραση, ποια η σημασία του προληπτικού οφθαλμολογικού ελέγχου στην παιδική ηλικία και σε ποιες ηλικίες πρέπει να γίνεται.

Πώς αναπτύσσεται η όραση 

Η όραση ως λειτουργία αναπτύσσεται μέσα στα πρώτα χρόνια της ζωής ενός παιδιού.
Την ευπλαστότητα του οπτικού συστήματος στην παιδική ηλικία κατέδειξαν οι Hubel και Wiesel κερδίζοντας το βραβείο Nobel. Oι ερευνητές αυτοί έδειξαν ότι η περίοδος που ένα παιδί μαθαίνει να βλέπει, αρχίζει με την γέννησή του και σταματά γύρω στο 9ο έτος της ζωής. Κατά το διάστημα αυτό μπορεί να υπάρξουν προβλήματα, πχ αμετρωπίες, στραβισμός, τα οποία θεωρούνται σχετικά απλά κι αντιμετωπίσιμα για τους ενηλίκους, αλλά σε ό,τι αφορά τα παιδιά η επίδραςή τους μπορεί να είναι τελείως διαφορετική - καθοριςτική ή και μόνιμη εάν δεν διαγνωςτει εγκαίρως- στην όραςη τους. 

Γιατί είναι σημαντικός ο Παιδοφθαλμολογικός έλεγχος

Ο Παιδοφθαλμολογικός έλεγχος στην προσχολική ηλικία είναι σημαντικός γιατί μπορεί να διαγνώσει πρώιμα και να αντιμετωπίσει παθήσεις, που θα έχουν μόνιμη επίδραση στην όραση ενός παιδιού, δηλαδή ενός αυριανού ενήλικα.

Πότε θα πρέπει να ελέγχεται οφθαλμολογικά ένα παιδί

Σύμφωνα με τις συστάσεις της Αμερικανικής Οφθαλμολογικής Εταιρείας και του Βασιλικού Κολεγίου Οφθαλμολογίας του Ηνωμένου Βασιλείου, ο προληπτικός παιδοφθαλμολογικός έλεγχος θα πρέπει να πραγματοποιείται στις εξής χρονικές φάσεις: α) Στην γέννηση και δυνητικά στον 3ο μήνα της ζωής, β) Στο 1ο έτος, γ) Στο 3ο έτος, δ) Στο 5ο έτος, και στη συνέχεια σε ετήσια βάση. Κάθε εξέταση έχει τη σημασία της, στην πρόληψη των οφθαλμικών παθήσεων της παιδικής ηλικίας.

Τι μπορεί να προσφέρει ο προληπτικός οφθαλμολογικός έλεγχος σε κάθε μία από αυτές τις ηλικίες

Σε ό,τι αφορά τα νεογνά, μπορεί να προσφέρει πρώιμη διάγνωση και άμεση θεραπεία σε παθήσεις, όπως: α) Ο συγγενής καταρράκτης. Αφορά 1 στις 250 γεννήσεις (0,4%), β) Το συγγενές γλαύκωμα. Αφορά 1 στις 10.000 γεννήσεις, γ) Συγγενής συγκλίνων στραβισμός. Η συχνότητα εμφάνισης του στραβισμού αυτού είναι στο 2% των νεογνών, δ)  Συγγενείς ανατομικές ανωμαλίες και οφθαλμολογικά σύνδρομα (πάνω από 1500), ε) Αμφιβληστροειδοπάθεια της προωρότητας. Στις ΗΠΑ σε 40.000 πρόωρα ετησίως, 2650 θα έχουν κάποιου σημαντικού βαθμού ΑτΠ και 550 θα τυφλωθούν, στ) Νεογνική επιπεφυκίτιδα. Αφορά το 1,6%-12% των νεογέννητων, ανάλογα με το επίπεδο της περίθαλψης, η) Συγγενής απόφραξη του ρινοδακρυικού πόρου. Εμφανίζεται στο 7-9% των νεογέννητων και εφόσον επιμένει μετά τον 6ο μήνα, αντιμετωπίζεται χειρουργικά.

Νεογνά χωρίς κάποιο κλινικό πρόβλημα, αλλά είτε με επιβαρημένο κληρονομικό ιστορικό είτε με κάποιο εύρημα που εγείρει υποψίες για κάποια οφθαλμική πάθηση, επανελέγχονται στον 3ο μήνα της ζωής.

Παιδοφθαλμολογικός έλεγχος σε παιδιά ενός έτους

Στην ηλικία αυτή μπορεί να εκτιμηθεί πλήρως :
α) η κινητικότητα των οφθαλμών
β) η ύπαρξη στραβισμού
γ) η ύπαρξη μυωπίας, υπερμετρωπίας ή αστιγματισμού
δ) αδρά, η οπτική ικανότητα και τέλος,
ε) η ύπαρξη κληρονομικών παθήσεων του αμφιβληστροειδή.

Παιδοφθαλμολογικός έλεγχος σε παιδιά 3 ετών

Αποτελεί την πλέον κρίσιμη εξέταση για την εκτίμηση της οπτικής ικανότητας ενός παιδιού. Στην ηλικία αυτή μπορούν να εκτιμηθούν:α) Όλα όσα αναφέρθηκαν στον έλεγχο των παιδιών 1 έτους και επιπλέον,
β) Η οπτική οξύτητα σε κάθε μάτι ξεχωριστά
Έτσι μπορούμε να ανιχνεύσουμε την ύπαρξη αμβλυωπίας, δηλαδή ενός τεμπέλικου ματιού.

Το «τεμπέλικο» μάτι

Η αμβλυωπία είναι συχνή, αφορά το 7% των ανθρώπων και αποτελεί συχνό και σημαντικό πρόβλημα. Η αμβλυωπία αν δεν αντιμετωπισθεί στα πρώτα χρόνια της ζωής και μέχρι την ηλικία των 9 ετών, γίνεται μόνιμη.Το τεμπέλικο μάτι δεν θα μπορεί να δει καλά ποτέ και αυτό δεν αντιστρέφεται ούτε με γυαλιά ούτε με επέμβαση. Η αντιμετώπιση της αμβλυωπίας γίνεται με κλείσιμο του «καλού» ματιού.
 

Παιδοφθαλμολογικός έλεγχος σε παιδιά 5 ετών

Στην ηλικία αυτή εκτός από τον πλήρη ανατομικό και οφθαλμοκινητικό έλεγχο, είναι δυνατός ο ακριβής διαθλαστικός έλεγχος (μυωπία, αστιγματισμός). Η χορήγηση της κατάλληλης διόρθωσης σε αυτήν ακριβώς την ηλικία, θα επιτρέψει στο παιδί να ξεκινήσει το σχολείο χωρίς κάποιο πιθανό διαθλαστικό μειονέκτημα, που αποτελεί  συχνά αιτία κακής σχολικής επίδοσης.
Ο ετήσιος οφθαλμολογικός έλεγχος στα πρώτα σχολικά χρόνια είναι σημαντικός, καθώς εκείνη η μορφή μυωπίας που ονομάζεται σχολική μυωπία εμφανίζεται σε αυτήν ακριβώς την ηλικιακή ομάδα. Η σχολική μυωπία τείνει να εξελίσσεται παράλληλα με την σωματική ανάπτυξη του παιδιού.

Πώς θεραπεύονται οι οφθαλμολογικές παθήσεις

Η πρώιμη διάγνωση επιτρέπει την  ταχύτερη και καλύτερη θεραπεία, αλλά και την αποτροπή των όποιων επιπλοκών μίας νόσου.
- Συγγενής καταρράκτης: Χρειάζεται άμεση επέμβαση.
- Συγγενές γλαύκωμα: Χρειάζεται άμεση έναρξη θεραπείας με κολλύρια, σε δεύτερη φάση επέμβαση.
- Συγγενής  συγκλίνων στραβισμός: Αρχικά χορήγηση γυαλιών ή κλείσιμο του καλού ματιού, χειρουργείο συνήθως μεταξύ 12ου- 20ου μήνα.
- Οφθαλμικές συγγενείς ανωμαλίες: Χρειάζονται γυαλιά, κλείσιμο καλού ματιού ή επέμβαση κατά περίπτωση
-  Αμφιβληστροειδοπάθεια της προωρότητας: Απαιτείτα άμεση θεραπεία με laser ή κρυοπηξία.
-  Νεογνική επιπεφυκίτιδα: Χρειάζεται αντιβιοτική αγωγή σε κολλύρια, σπάνια ενδοφλέβια.
- Συγγενής απόφραξη του ρινοδακρυικού πόρου: Ακολουθείται γωγή με κολλύρια και τοπικό μασάζ, επέμβαση μετά τον 6ο μήνα.
- Στραβισμός σε μεγαλύτερα παιδιά : γυαλιά, κλείσιμο του καλού ματιού, χειρουργική επέμβαση.
- Αμβλυωπία: Απαιτείται κλείσιμο του «καλού» ματιού, ενίοτε χρήση κυκλοπληγικών κολλυρίων.
- Μυωπία, αστιγματισμός : Χορηγούνται γυαλιά.
- Αμφιβληστροειδοπάθειες: Χορηγούνται ειδικά βοηθήματα χαμηλής όρασης, τα παιδιά φοιτούν σε ειδικά σχολεία.

Πήγη:

Το βιονικό μάτι άλλαξε τη ζωή της

Στο νοσοκομείο της Οξφόρδης John Radcliffe γίνεται μία κλινική μελέτη, στην οποία έξι ασθενείς που είναι τυφλοί ή βλέπουν ελάχιστα, αποκτούν "βιονικό μάτι" και κερδίζουν πίσω το χαμόγελο και την ανεξαρτησία τους

Μετά από έξι χρόνια στο απόλυτο σκοτάδι η 49χρονη Rhian Lewis από το Cardiff ανακτά σταδιακά την όρασή της, χάρη σε εμφύτευση με "βιονικό μάτι". Πρόκειται για ένα μικροσκοπικό εμφύτευμαδιαστάσεων 3Χ3 mm (χιλιοστά του μέτρου) - το οποίο παράγει η Γερμανική εταιρεία Retina Implant AG - που τοποθετήθηκε στο δεξί της μάτι τον περασμένο Ιούνιο και υποκαθιστά τους κατεστραμμένους φωτοϋποδοχείς στον αμφιβληστροειδή χιτώνα του ματιού, που βρίσκεται στο πίσω μέρος του.

Το εμφύτευμα ενώνεται με ένα μικροσκοπικό κομπιούτερ, που έχει τοποθετηθεί κάτω από το δέρμα της 49χρονης γυναίκας, πίσω από το σύστοιχο αυτί της, καθώς και με το οπτικό της νεύρο, το οποίο έχει μείνει ανέπαφο από τη νόσο.

Η Rhian Lewis άρχισε να έχει πρόβλημα με το μάτι της από την τρυφερή ηλικία των 5 χρόνων ακόμη, όταν οι γονείς της παρατήρησαν ότι δυσκολεύεται να περπατήσει σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και να κατευθυνθεί από ένα φως σε ένα άλλο. Η διάγνωση ήταν μελαγχρωστική αμφιβληστροειδοπάθεια, εξαιτίας της οποίας είναι τυφλή από το δεξιό μάτι την τελευταία 16ετία και σχεδόν τυφλή από το αριστερό την τελευταία εξαετία.

"Το πρόβλημα με την απουσία όρασης είναι ότι μειώνει την ανεξαρτησία, καθώς δεν μπορείς να κινηθείς, όπως θα ήθελες" είπε η ασθενής, που, όταν το επιθυμεί, ενεργοποιεί το κομπιούτερ με ένα μαγνητικό πηνίο - το οποίο ακουμπά στο δέρμα της - και αυτό συλλέγει τα μηνύματα του φωτός από το εμφύτευμα και τα στέλνει στο οπτικό νεύρο, για να μεταφερθούν στον εγκέφαλο και να γίνουν αντιληπτά ως εικόνες.

Αν και έχουν περάσει αρκετοί μήνες από την επέμβαση, ο εγκέφαλός της προσαρμόζεται σταδιακά στα οπτικά μηνύματα, που αιφνιδίως δέχεται, έπειτα από τόσα χρόνια αδράνειας, γι’ αυτό ανακτά σταδιακά την όρασή της.

"Την πρώτη φορά που πήγα για έλεγχο μετά την εγχείρηση έτρεμα, δεν ήξερα τι να περιμένω. Ακούμπησαν τον μαγνήτη πίσω από το αυτί μου και μου είπαν ότι μπορεί και να μην συμβεί τίποτα - αλλά ξαφνικά, σε δευτερόλεπτα, μία αστραπή εμφανίστηκε σ’ αυτό το μάτι, το οποίο δεν είχε δει τίποτα επί 16 χρόνια" λέει με ενθουσιασμό και συγκίνηση.

Καθώς περνούσαν οι μέρες και οι εβδομάδες άρχισε να διακρίνει κουκίδες, μετά χρώματακαι, πλέον, κατορθώνει να αντιλαμβάνεται διάφορα σχήματα, ενώ εξασκείται καθημερινά για να βελτιώσει όσο περισσότερο μπορεί, την όραση που έχει ανακτήσει.

"Το γεγονός και μόνο ότι βγαίνω από το σπίτι, στον αληθινό κόσμο, και ξέρω προς τα πού βρίσκονται τα αυτοκίνητα, είναι πάρα πολύ σημαντικό. Και μόνο μέχρι το δέντρο να περπατήσω και να αντιληφθώ ότι έπεσε το σκοτάδι, είναι για μένα σπουδαίο. Τώρα πια, όταν εντοπίζω κάτι, όπως ένα κουτάλι ή ένα πιρούνι στο τραπέζι, νιώθω τρισευτυχισμένη. Είναι πολύ σημαντικό το ότι μπορώ να διακρίνω έστω και το σχήμα ενός αντικειμένου, διότι δεν μπορούσα εδώ και πάρα πολλά χρόνια".

Η μελαγχρωστική αμφιβληστροειδοπάθεια είναι μία κληρονομική ασθένεια, η οποία σταδιακά καταστρέφει τα κύτταρα-  υποδοχείς του φωτός (φωτοϋποδοχείς) στο πίσω μέρος του ματιού (τα κύτταρα αυτά λέγονται ραβδία και κωνία). Το πόσο γρήγορα και σε τι βαθμό θα συμβεί αυτή η καταστροφή παρουσιάζει διακύμανση από ασθενή σε ασθενή, γι’ αυτό και η νόσος μπορεί να εκδηλωθεί σε οποιαδήποτε ηλικία.

Τυπικά, το πρώτο σύμπτωμά της είναι δυσκολίες στην όραση το βράδυ ή σε ελλιπώς φωτιζόμενους χώρους, με τον ασθενή να μην βλέπει στο σκοτάδι ή να αργεί η όρασή του να προσαρμοστεί στο σκοτάδι. Όμως, καθώς εξελίσσεται, περιορίζεται βαθμιαία η περιφερειακή όραση, ενώ στα προχωρημένα στάδια ο πάσχων βλέπει σαν μέσα από τούνελ.

Η νόσος κατά κανόνα στερεί πλήρως την όραση από το ένα μάτι και σχεδόν πλήρως από το άλλο, επομένως ο ασθενής θεωρείται τυφλός.

Η επιστημονική ομάδα από το νοσοκομείο της Οξφόρδης είναι εξίσου ικανοποιημένη με την πρόοδο της 49χρονης, όσο και κείνη. Αν, μάλιστα, τα αποτελέσματα αποδειχθούν τόσο ενθαρρυντικά και για τους άλλους ασθενείς, θα εντάξουν τη μέθοδο εμφύτευσης με το "βιονικό μάτι" στην καθημέρα πράξη και σταδιακά θα την εξελίξουν και για άλλες παθήσεις, όπως η ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας.

Πηγή:

Φακοί επαφής θα μπορούν να προβλέψουν την πιθανότητα κρυολογήματος.

Πηγή:

Σύμφωνα με μία νέα έρευνα του Πανεπιστημίου Bangor, θα μπορούμε σύντομα να προβλέψουμε ακόμη και εάν ένα άτομο θα νοσήσει από κοινό κρυολόγημα αναλύοντας το επίπεδο των αντισωμάτων στο δακρυϊκό υγρό.

Η εκκριτική ανοσοφαιρίνη Α (SigA) είναι ένα σημαντικό αντίσωμα που λειτουργεί ως πρώτη γραμμή άμυνας για να εμποδίσει ιούς και βακτήρια να μπουν στο σώμα. Η SigA υπάρχει άφθονη σε βλεννογόνες εκκρίσεις, όπως το σάλιο, τα δάκρυα και το ρινικό έκκριμα.

Χωρίς να χρειαστεί «να βάλουμε τα κλάματα», συλλέγοντας δείγματα δακρύων από το κάτω βλέφαρο αναλύοντας τη SigA παρατηρήθηκε ότι άτομα με χαμηλότερα επίπεδα SigA δακρυϊκού υγρού ήταν εννιά φορές πιο πιθανό να έχουν συμπτώματα κρυολογήματος μέσα στην επόμενη εβδομάδα σε σύγκριση με άτομα με φυσιολογικά επίπεδα SigA. Όταν μάλιστα, άτομα των οποίων τα επίπεδα SigA πέφτουν κατά 30%, η πιθανότητα να κρυολογήσουν είναι έξι φορές μεγαλύτερη.

Η παρατεταμένη κόπωση από εργασία ή και σωματική άσκηση προκαλεί μείωση της δακρϋικής SigA, καθώς το ανοσοποιητικό σύστημα είναι προσωρινά εκτεθειμένο δημιουργώντας μεγαλύτερη ευπάθεια σε μολύνσεις, όπως το κοινό κρυολόγημα.

Είναι γνωστό εδώ και χρόνια ότι ο τεχνολογικός κολοσσός Google συμπράττει με την Alcon έτσι ώστε να έχει δημιουργηθεί ένας φακός επαφής που μπορεί να δώσει βιομετρικά στοιχεία του ατόμου που το φορά, όπως είναι η ποσότητα σακχάρου στο αίμα του ή κάποιες άλλες ορμόνες π.χ, οι ορμόνες του γυναικείου ορμονικού κύκλου.

Είναι λοιπόν πιθανό σύντομα να γίνονται και μετρήσεις του ανοσοποιητικού συστήματος από τα δάκρυα μέσω των «έξυπνων» φακών έτσι ώστε να παρακολουθούνται ο κίνδυνος μόλυνσης και η άμυνα του οργανισμού.

Πηγή: