Οι ιστορικοί και οι ανθρωπολόγοι του μέλλοντος που θα μελετούν τον οπτικό πολιτισμό του 21ου αιώνα, θα σαστίσουν μπροστά στην καθολικότητα του φαινομένου της ψηφιακής αυτοφωτογράφησης ή αλλιώς «selfie».
Η ερωτική σχέση που έχουμε αναπτύξει με τις selfies δεν είναι καθόλου εφήμερη. Αντιθέτως, φαίνεται πως τραβάμε μια selfie με κάθε ευκαιρία, άλλοτε στο γυμναστήριο και άλλοτε στην κηδεία της γιαγιάς μας.
Σήμερα η αυτοαπεικόνιση δεν αποτελεί προνόμιο ενός μεγαλοφυούς καλλιτέχνη του βεληνεκούς του Van Eyck, του Rembrandt ή του Ducreux. Όποιος διαθέτει ένα smartphone, χρησιμοποιεί με επιτυχία τα φίλτρα της εφαρμογής Instagram και διαθέτει σύνδεση στο διαδίκτυο μπορεί να συμμετέχει στην πιο δημοφιλή τάση της εποχής. Όμως τι αξίζει – και τι σημαίνει- στ΄ αλήθεια μια selfie;
Κάποιοι κοινωνικοί ψυχολόγοι θεωρούν πως οι selfies αποτελούν έναν τρόπο κατασκευής της κοινωνικής ταυτότητας και σημαντικό παράγοντα ενίσχυσης της εικόνας του ατόμου στη διαδικτυακή κοινωνική ζωή. Η Pamela Rutledge, διευθύντρια του ερευνητικού κέντρου Ψυχολογίας των Μέσων είπε στο περιοδικό Mashable: «οι άνθρωποι προτιμούν να κοιτάζονται στον καθρέφτη σε σχέση με το να βλέπουν τον εαυτό τους σε στατικές φωτογραφίες γιατί θεωρούν πως η κίνηση και η ατμόσφαιρα που τους περιβάλλει αποκρύπτει τις ατέλειες και τους κάνει πιο ελκυστικούς».
Νέα έρευνα από την Computers in Human Behavior υποστηρίζει ότι η συνήθεια αυτή συνδέεται με κάποιες μορφές ναρκισσισμού.Η εν λόγω μελέτη επιχειρεί να κατανοήσει τη σχέση των selfies με τον ναρκισσισμό, μία διαταραχή προσωπικότητας κατά την οποία ο «παθών» έχει μία αρκετά ενισχυμένη αίσθηση αυτο-σημαντικότητα και μία έλλειψη συμπάθειας για τους άλλους. Συχνά πρόκειται για μηχανισμούς που χρησιμοποιεί για να «μασκαρέψει» τον δικό του χαμηλό αυτοσεβασμό. Αυτές οι συμπεριφορές ποικίλουν, με την έννοια ότι κάποιος μπορεί να παρουσιάσει ναρκισσιστικά χαρακτηριστικά .
Επισής, σύμφωνα με την ειδικό ψυχικής υγείας Τina Sadri, συμπεριφορές όπως οι συχνές φωτογραφίες selfie δείχνουν ότι 'μπορεί να είναι μια στρατηγική αυτο-παρουσίασης είναι για να αντισταθμίσουν την πολύ χαμηλή και εύθραυστη αυτοεκτίμηση.
Το άλλο ζήτημα, φυσικά, είναι το γεγονός ότι οι selfies χρησιμοποιούνται ως μέσο σύγκρισης - ένας χάρακας για να δούμε πώς ανταποκρινόμαστε στους συνομηλίκους μας. Τις περισσότερες φορές πρόκειται για εικόνες που αντικατοπτρίζουν τα θέματά τους με το πιο θετικό φως: σωστή γωνία, τέλειος φωτισμός, καταπληκτικοί φίλοι, διασκεδάζοντας πάντα.
Εν τέλει, Πολλά παιδιά φωτογραφίζονται και κινηματογραφούνται και μετά βλέπουν αμέσως εικόνες του εαυτού τους. Αυτό τους κάνει να αρχίσουν να βλέπουν τον εαυτό τους ως αντικείμενο, αντί να βιώνουν απλώς τον εαυτό τους ως καθαρό υποκείμενο. Αυτό οδηγεί τα παιδιά να γίνονται ναρκισσιστικά και να χάνουν την αυθεντικότητά τους
Ως ενήλικες, καταλαβαίνουμε ότι ο κόσμος των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, όπως και κάθε άλλη μορφή μέσων, διαχειρίζεται σκηνικά, αλλά συχνά ξεχνάμε να ενισχύσουμε αυτό το μήνυμα στα δικά μας παιδιά. Εξηγήστε ότι οι άνθρωποι δεν είναι τέλειοι και μιλήστε τους – ποιος βγάζει όλες αυτές τις τέλειες φωτογραφίες; Πόσες λήψεις πιστεύετε ότι τράβηξαν για να έχουν αυτή την τέλεια γωνία;
Ομοίως, είναι εξίσου σημαντικό να τους μιλήσετε για αυτά που δημοσιεύουν, ώστε να μην παρασυρθούν από τη λατρεία της τελειότητας. Η πραγματική ζωή είναι αυτό που βλέπετε παντού γύρω σας, όχι μόνο αυτό που βλέπετε μέσα από τον φιλτραρισμένο φακό ενός SmartPhone. Συζητήστε γιατί είναι σημαντικό να αποσυνδεθείτε από τις ''κατασκευασμένες» ταυτότητες'' που όλοι πιστεύουμε ότι πρέπει να αναπτύξουμε στο διαδίκτυο και υπογραμμίστε την έννοια του να είσαι ελεύθερος να είσαι αυτός που πραγματικά είσαι.
Γονείς, παρακολουθήστε ποιους ακολουθούν τα παιδιά σας, σε ιστότοπους όπως το Instagram και τι δημοσιεύουν και μιλήστε τους για την επίδραση που θα μπορούσαν να έχουν οι εικόνες τους σε άλλους ανθρώπους.
ΠΗΓΕΣ
1
2
3
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου